اضطراب امتحان یک چالش آموزشی اساسی است زیرا با عملکرد تحصیلی و بهزیستی پایین مرتبط است.
تعریف اضطراب امتحان
اضطراب امتحان به موقعیتی اطلاق می شود که احساس ترس و نگرانی در مورد پیامدهای احتمالی ارزیابی منفی را برمی انگیزد و از طریق واکنش های شناختی، عاطفی، فیزیولوژیکی، رفتاری و انگیزشی تجلی می یابد (زیدنر، 1998، زیدنر، 2007). اضطراب حالت امتحان یک حالت هیجانی موقت اضطراب است که توسط یک موقعیت ارزیابی خاص در یک لحظه خاص القا می شود (هوانگ، 2018، اسپیلبرگر و واگ، 1995). اضطراب امتحان حالتی موقعیتی در نظر گرفته می شود و بنابراین در طول زمان بسته به موقعیت خاص آزمون متفاوت است (هنگ، 1998، هانگ، 1999).
شیوع اختلالات اضطراب امتحان
گومز و همکاران(2024)، بیان داشتند، مطالعات جهانی نشان داده است. که شیوع اختلالات اضطرابی در طول زندگی 7.3 درصد (یانگ و همکاران، 2021) و شیوع سالانه 11.6 درصد بوده است. بر این اساس، اختلالات اضطرابی یکی از اختلالات روانی شایع در جهان است. در واقع، اضطراب امتحان یک پدیده گسترده در هر سطح آموزشی است . در میان دانشآموزان دبیرستانی، تخمین زده می‌شود که تقریباً 15 تا 22 درصد اضطراب امتحان بالایی را نشان می‌دهند. با وجود این میزان شیوع، یافته‌های مطالعات موجود نشان می‌دهد که دانشآموزان اغلب تمایلی به درخواست کمک ندارند و بسیاری از آنها درمان کافی دریافت نمی‌کنند. دلایل متعددی برای استفاده کم از درمان در بین دانشآموزان وجود دارد. به عنوان مثال، بسیاری از دانش آموزان ممکن است نیاز به درمان علائم افسردگی و اضطراب را که تجربه می کنند تشخیص ندهند، بلکه معتقدند چنین علائمی بخشی از استرس مدرسه است و بنابراین به دنبال کمک نیستند. انگ درک شده، خجالت، هزینه درمان، کمبود زمان، حمل و نقل و تلاش برنامه ریزی نیز برخی دیگر از موانع برای جستجوی درمان سلامت روان برای دانش آموزان هستند. علاوه بر پیشنهاد این که منابع بیشتری باید برای توجه به حمایت از سلامت روان در نظر گرفته شود، افزایش نرخ مشکلات سلامت روان در بین دانشآموزان و موانع اشاره شده برای دسترسی به ارائه دهندگان خدمات سلامت روان، نیازمند رویکردهای نوآورانه در ارائه حمایت و آموزش در مورد سلامت روان و مداخلات برای چالش های سلامت روان است.
روشهای مقابله با اضطراب امتحان
مداخلات پیشگیرانه غیر مستقیم
درمان شناختی-رفتاری و درمان های دارویی رایج ترین راهبردهای مورد استفاده برای درمان اختلالات اضطرابی هستند که ترکیبی از هر دو موثرتر است. با این حال، محدودیت‌های خاصی با این درمان‌ها همراه است ، به عنوان مثال، پایبندی کم، عوارض جانبی درمان دارویی، و وجود عود.علاوه بر این، افراد آسیب دیده ممکن است درمان ناکافی دریافت کنند یا حتی هیچ درمانی دریافت نکنند، که منجر به هزینه های اقتصادی بالا و بار اجتماعی بیشتر می شود . بنابراین، اجرای مداخلات پیشگیرانه مهم است . با این حال، اثربخشی مداخلات پیشگیرانه آموزشی ویا روانشناختی فعلی در جمعیت بزرگسال اندک است. یک روش جایگزین برای پیشگیری از اضطراب، پیشگیری غیرمستقیم است . ایده اصلی مداخلات “غیر مستقیم” این است که آنها بر مشکلات مربوط به اختلالات اضطرابی تمرکز دارند اما مستقیماً بر خود اختلالات اضطرابی تمرکز ندارند. شواهد قبلی بر نقشی که ترویج رفتارهای سالم به عنوان یک عنصر کلیدی در پیشگیری از اختلالات اضطراب ایفا می‌کند، تأکید می‌کند . عدم تحرک بدنی، رژیم غذایی ناسالم و سیگار کشیدن به طور قابل توجهی در مرگ و میر ناشی از بیماری های غیرواگیر نقش دارد (سازمان بهداشت جهانی، 2014). مرگ و میر به هر علت مرتبط با سطوح پایین فعالیت بدنی، رژیم غذایی ناسالم و سیگار از سال 2005 تا 2015 افزایش یافته است . تغییرات مطلوب در رایج ترین رفتارهای بهداشتی، مانند رژیم غذایی سالم، فعالیت بدنی و ترک سیگار ، به طور بالقوه می تواند بر سلامت جسمی و روانی تأثیر بگذارد.
مطالعات مشاهده ای و متاآنالیز رابطه بین رژیم غذایی سالم، فعالیت بدنی و ترک سیگار با اختلالات اضطرابی را نشان داده اند. با این حال، شواهد مربوط به مداخلات متمرکز بر ترویج یک رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی برای پیشگیری یا درمان اختلالات اضطرابی هنوز محدود است و نتایج قطعی نیست .
تحقیقات کنونی به وقوع همزمان رفتارهای ناسالم در جمعیت بزرگسال اشاره می کند بنابراین، مداخلات چندگانه تغییر رفتار سلامت (MHBC) با هدف اصلاح دو یا چند رفتار ناسالم به طور همزمان ممکن است پتانسیل زیادی برای پیشگیری از اختلالات اضطرابی داشته باشد. چنین مداخلاتی می تواند نتایج مثبت تری برای ارتقای سلامت ارائه دهد، کاربردهای فردی بیشتری را ارائه دهد و تأثیر اقتصادی این رفتارهای ناسالم را کاهش دهد.
تنها دو مرور سیستماتیک و متاآنالیز با تمرکز بر استفاده از مداخلات چندگانه تغییر رفتار برای کاهش علائم اضطراب منتشر شده است (بورک و همکاران، 2022؛ وونگ و همکاران، 2022. بورک و همکاران (2022 ، نشان داد که مداخلات چندگانه تغییر رفتار سالم ، از جمله فعالیت بدنی، تغذیه، خواب ویا عدم مصرف مواد، اضطراب را در نوجوانان و جوانان به طور قابل توجهی کاهش نداد . وونگ و همکاران (2022) دریافتند که مداخلات چندگانه تغییر رفتار سلامت ، از جمله ورزش، تغذیه، مدیریت خواب، ویا مدیریت استرس، کاهش قابل توجهی را در علائم اضطراب در مطالعات شامل جمعیت‌های هدف مختلف شرکت‌کنندگان با یا در معرض خطر بیماری‌های قلبی عروقی، مبتلا به سرطان، با یا در معرض خطر ، خطر ابتلا به دیابت، اضافه وزن یا چاقی، بیماری های ریوی، مشکلات سلامت روان و سکته مغزی نشان دادند. با این حال، این دو مطالعه دارای محدودیت هایی هستند. آنها بر روی جمعیت‌هایی متمرکز بودند که هیچ محدودیتی بر اساس تشخیص اختلالات روانی رایج نداشتند، بنابراین نمی‌توان مداخلات پیشگیرانه را از مداخلات درمانی متمایز کرد و بنابراین، اثرات پیشگیرانه نامشخص است (بورک و همکاران، 2022؛ وونگ و همکاران، 2022 )، دوم، آنها بر روی نوجوانان و بزرگسالان جوان (بورک و همکاران، 2022) یا در کل جمعیت (وونگ و همکاران، 2022) متمرکز بودند، بنابراین اثربخشی آنها به طور خاص در جمعیت بزرگسال نامشخص است.
برای مطالعه ی سایر مقالات مرتبط با آموزش و پرورش از این لینک استفاده کنید.
در مجموع، شواهد محدودی در مورد اثر پیشگیرانه مداخلات چندگانه تغییر رفتار سلامت وجود دارد که به طور همزمان شایع ترین و قابل اصلاح ترین رفتارهای ناسالم فعالیت بدنی ناکافی، رژیم غذایی ناسالم و سیگار کشیدن ، بر کاهش علائم اضطراب در جمعیت بزرگسال. را هدف قرار می دهند . بررسی اثرات بالقوه مداخلات چندگانه تغییر رفتار سلامت ممکن است رویکردی جدید و غیرمستقیم برای پیشگیری از اختلالات اضطرابی در خدمات سلامت و کاهش بار بیماری باشد.
مداخلات مبتنی بر فناوری
تحقیقات کیم و همکاران (2022) ، پتانسیل مداخلات مبتنی بر فناوری، مانند روانشناسی از راه دور، برنامه های تلفن همراه، و عوامل هوشمند به عنوان مثال، روبات های اجتماعی، عوامل مکالمه، و غیره، برای بهبود مقیاس پذیری[2] و دسترسی مداخلات مراقبت از سلامت روان نشان داده شده است که استفاده از فناوری های کمکی مانند وب سایت های آنلاین و برنامه های تلفن همراه در کاهش انگ و افزایش دسترسی به مراقبت های بهداشت روان مفید است. با این حال، علیرغم پتانسیل آنها برای کمک به بهبود سلامت روان، میزان مشارکت کاربر و پذیرش آنها پایین بود (گاریدو و همکاران، 2019). یک توضیح احتمالی برای نرخ پایبندی پایین ممکن است به عدم وجود روشی سازگار با انسان مانند قابلیت‌های تعامل اجتماعی در این فناوری‌ها، ، نسبت داده شود. مداخلات مراقبت از سلامت روان و افزایش دسترسی به عنوان مثال، عوامل هوشمند می توانند برنامه ریزی شوند تا شخصی سازی شوند، مداخلات تطبیقی و جذاب، در نتیجه ایجاد فرصت برای ادغام در رویکردهای مرسوم برای کاهش استرس و علائم اضطراب با این حال، کار تجربی زیادی قبل از آن مورد نیاز است. نتیجه گیری در مورد اثربخشی کوتاه مدت و بلند مدت استفاده از عوامل هوشمند برای مداخلات سلامت روان یک باهوش و طراحی کاربر محور با ارزیابی های مکرر، ابتدا یک امر ضروری است. گامی برای توسعه یک راه حل موثربرای این منظور، به عنوان گام اولیه در طراحی و توسعه عوامل هوشمند با هدف ارتقای سلامت روان و رفاه دانش آموزان ، یک نظرسنجی آنلاین برای بررسی ادراکات و ترجیحات دانشجویان کارشناسی ارشد برای استفاده از عوامل هوشمند برای حمایت از بهزیستی ذهنی خود، به ویژه برای مقابله با احساسات استرس و اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی معمولی در یک زمینه دانشگاه ، نشان داد، اتخاذ این دیدگاه که تجربیات افراد از استرس و اضطراب در موقعیت های اجتماعی در سراسر پیوستار متفاوت است. به دلیل پتانسیل عوامل هوشمند برای ارائه ذهنی مداخلات مرتبط با سلامت در این زمینه عوامل هوشمند، مانند ربات های اجتماعی یا عوامل مجازی، قابلیت شبیه سازی اجتماعی تعاملات غیر قضاوتی، سازگار، شیوه قابل پیش بینی و جذاب را دارند. این عوامل را می توان طوری برنامه ریزی کرد که سطوح بالایی از آنها را نشان دهند تعامل اجتماعی با استفاده از انواع رفتارهای کلامی و غیرکلامی یا شیوه های عاطفی، و رفتارهای خود را تطبیق داده و شخصی سازی کنید علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که افراد با ترس شدید از ارزیابی های منفی – یک علت شایع استرس و اضطراب در موقعیت های اجتماعی – تمایل به ارزیابی تعاملات با عوامل هوشمند مانند روبات های اجتماعی دارند. بنابراین، عوامل هوشمند می توانند پتانسیل بالایی داشته باشند در مداخلات مرسوم مختلف برای استرس و اضطراب در موقعیت های اجتماعی، مانند آموزش مهارت های اجتماعی، آموزش آرامش ، مواجهه درمانی و غیره گنجانده شود.
ابهام نقش:
یک رویکرد نظری نقش بر ماهیت افراد به عنوان بازیگران اجتماعی تأکید می کند که رفتارهای متناسب با موقعیتی را که در جامعه اشغال می کنند، یاد می گیرند (ترنر، 2001). در نظریه نقش تعاملی (گافمن، 1961)، نقش ها منابع فرهنگی هستند که به طور مداوم ساخته و بازسازی می شوند، زیرا شرکت کنندگان هم در نقش آفرینی و هم نقش پذیری می کنند. نقش ها هستند توسط انتظارات هنجاری ایجاد می شود و با موقعیت های اجتماعی مرتبط است (بیدل، 1986). نظریه نقش استدلال می کند که رفتار افراد مبتنی بر «نقش های آنها چگونه تکامل می یابد و تعریف می شود» است (متا، اسکات، کوپمن و کانلون، 2015، ص 1692). با این حال، زمانی که وظایف و الزامات نقش به اندازه کافی برای هدایت رفتار دارنده نقش تعریف نشده باشند، ممکن است به حالتی به نام “ابهام نقش” سقوط کنند (بیدل، 1986). نظریه نقش نشان می دهد که ابهام نقش باعث افزایش نارضایتی فرد می شود با نقش آنها، تردید در تصمیم گیری، اضطراب و سردرگمی، منجر به عملکرد ناکارآمد می شود.
نقش هایی که از معلمان و والدین انتظار می رود، برای والدین به عنوان “پراکنده و بی حد و حصر” و “معلمان خاص و محدود” توصیف شده است. در حالی که ویژگی‌ها و محدودیت‌های عملکردهای نقش معلمان ممکن است در کشورها و سیستم‌های آموزشی متفاوت باشد، تحقیقات معاصر نیازهای شدیدی که معلمان با آن مواجه هستند و عدم وضوح در انتظارات نقش معلمان را برجسته می‌کند. یکی از عواملی که به این خواسته ها کمک می کند، انتظارات و خواسته های والدین است. یک نتیجه می تواند افزایش حجم کار و کاهش خودکارآمدی برای معلمان باشد. آرویدسون و همکاران (2019) تاکید می کند که عوامل استرس زا نیز می توانند به خواسته های عاطفی که از معلمان انتظار می رود کمک کنند، که در نقش خود به عنوان معلم با محدودیت مدیریت کنند. تحقیقات ارائه شده در بالا نشان می دهد که برنامه های آموزش معلمان تاکید کافی بر مهارت های ارتباطی ندارند. علاوه بر این، والدین ممکن است بیشتر تحت تأثیر تجربیات و مهارت های فردی خود باشند تا دانش، اخلاق و استانداردهای حرفه ای
نویسنده دکتر فاطمه امام قلی وند
دیدگاهتان را بنویسید