ادراکات ریسک ساده لوحانه
فنگ وسان[1] (2022)، نشان می‌دهد اصطلاح نگرانی به‌طورکلی به‌عنوان یک مؤلفه مهم اضطراب در نظر گرفته می‌شود که آینده مبهم و نامطمئن را به‌عنوان یک تهدید می‌بیند. ازآنجایی‌که اغلب برای مصرف‌کنندگان گزارش دقیق برآوردهای احتمالی ریسک دشوار است، محققان گاهی اوقات ادراک ریسک را به‌عنوان نگرانی تصور می‌کنند و استدلال می‌کنند که یک همبستگی ضروری بین ادراک ریسک و نگرانی وجود دارد فش و همکاران (2013). در همین حال، برخی از محققان همبستگی بین آن‌ها را زیر سؤال برده و اصرار دارند که بین درک ریسک و نگرانی تفاوت اساسی وجود دارد. نظر آن‌ها این است که نگرانی عبارت است از نگرانی در مورد عدم اطمینان که عامل مهمی است که منجر به اضطراب و احساسات ناخوشایند می‌شود، درحالی‌که ادراک ریسک، قضاوتی در مورد احتمال وقوع یک خطر و زیان‌های احتمالی است؛ بنابراین، یکی از آن‌ها پاسخ عاطفی به عدم قطعیت و دیگری پاسخ شناختی به ریسک است (لپ و همکاران[2]، 2011؛ راندمو، 2002؛ شوبرگ، 1998؛ ولف و لارسن، 2014). بااین‌حال، ادراک ریسک شامل ادراک نتایج منفی است که فراتر از تحمل خود سوژه است که خود یک احساس منفی است. (داولینگ و استالین، 1994). علاوه بر این، زمانی که مرز بین ریسک و عدم قطعیت به‌طور فزاینده‌ای محو می‌شود (بک و همکاران، 1992؛ ویلیامز و بالاژ، 2015)، ریسک گردشگری در حال حاضر معمولاً به مجموع ریسک و عدم قطعیت اشاره دارد (لی و همکاران، 2020). تفاوت بین ادراک ریسک و نگرانی را تضعیف می‌کند.
به‌طور خلاصه، ما در این نوشتار بیشتر بحث نمی‌کنیم که آیا پرسش و پاسخ نگرانی یا درک خطر را توصیف می‌کند. ازیک‌طرف، ایجاد تمایز دقیق بین آن‌ها در پرسش و پاسخ ارسال‌شده توسط گردشگران دشوار است. از سوی دیگر، این مقاله به تغییر توجه گردشگران به خطرات قبل و بعد از سفر می‌پردازد. چه گردشگران نگران بلاتکلیفی باشند و چه فکر می‌کنند که خطرات رخ خواهد داد، این نگرانی به عاملی مسدودکننده بین گردشگران و مقصد تبدیل می‌شود، بنابراین با نتایج تجربی تداخلی نخواهد داشت. به همین دلیل، اگرچه محتوای متنی آنلاین تولیدشده توسط گردشگران، مانند یادداشت‌های سفر، منبع داده مهمی برای شکل دادن به تصویر مقصد در نظر گرفته می‌شود، ویژگی‌های شناختی دخیل در ایجاد تصویر مقصد و ارزیابی ادراک ریسک یکسان است. (پرپینا و همکاران، 2019) و درک ریسک گردشگران نیز بخش مهمی از نحوه شکل‌گیری تصویر مقصد است (زی و همکاران، 2020.
درک ریسک مقصد قبل و بعد از سفر گردشگری یک صنعت حساس به ریسک است. فعالیت‌های گردشگری در برابر عوامل خارجی مختلفی مانند شرایط آب و هوایی، افراد محلی غیردوستانه، تهدیدات بهداشتی و موانع زبانی بسیار آسیب‌پذیر هستند(فش و همکاران2013) و ادراک و ارزیابی این خطرات عامل مهمی در شکل دادن به تصمیمات سفر گردشگران و رضایت است.
فرآیند درک ریسک برای یک مقصد خاص زمانی آغاز می‌شود که گردشگران قصد سفر داشته باشند. قبل از سفر، ازآنجایی‌که گردشگران هنوز به مقصد نرسیده‌اند، ادراک خطر آن‌ها غیرمستقیم است که عمدتاً از اطلاعات ثانویه مانند تبلیغات دولتی، گزارش‌های خبری و نظرات دیگران ناشی می‌شود (زی و همکاران، 2020). علاوه بر این، دانش قبلی مانند تجربه سفر نیز اطلاعات تکمیلی مهمی است. از طریق جذب این اطلاعات، گردشگران ادراکات ریسک اولیه را شکل خواهند داد که در این نوشتار “ادراکات ریسک ساده‌لوحانه” نامیده می‌شود و آن‌ها یک عامل تأثیرگذار مهم در تصمیم‌گیری‌های سفر هستند. زمانی که تصورات ساده‌لوحانه ریسک فراتر از محدوده قابل‌قبول یک گردشگر باشد، به عاملی کلیدی تبدیل می‌شود که گردشگران را از مقصد جدا می‌کند. اگر تصورات ساده‌لوحانه ریسک در محدوده قابل‌قبول باشد، گردشگران با فرض عدم وجود عوامل تأثیرگذار احتمالی دیگر به مقصد سفر خواهند کرد (فنگ وسان 2022).
ادراکات ریسک تجدید نظر شده پایان یک سفر
پس از رسیدن به مقصد، گردشگران این فرصت رادارند که شخصاً با آن مکان ارتباط برقرار کنند. در طول بازدید، آن‌ها اطلاعات دست اولی در مورد خطرات مقصد از طریق درک مستقیم به دست خواهند آورد بر اساس ادراک ریسک اولیه، ارزیابی‌های مجدد که در این نوشتار «ادراکات ریسک تجدیدنظر شده» نامیده می‌شوند، از طریق اصلاح مستمر شکل می‌گیرند. ادراک ریسک تجدیدنظر شده عوامل مهمی هستند که بر رضایت مقصد توریستی تأثیر می‌گذارند و رضایت بالاتر به‌طور مثبت بر انگیزه‌های بازدید مجدد تأثیر می‌گذارد. این ادراکات به‌عنوان دانش قبلی برای ارائه اطلاعات برای شکل‌گیری ادراک ریسک قبل از سفر بعدی عمل می‌کنند (فنگ وسان 2022).
با توجه به اینکه مسیرهای درک شده (ادراکات غیرمستقیم یا ادراکات مستقیم) و اهداف درک شده (تصمیم سفر یا رضایت مقصد) درک ریسک گردشگران قبل و بعد از سفر متفاوت است، ما معتقدیم که ممکن است بین این دو زمان تفاوت قابل‌توجهی در خطرات درک شده وجود داشته باشد. در مقایسه، می‌توانیم فرآیند تعدیل پویا درک ریسک گردشگران را پس از سفر توصیف کنیم و عوامل خطر را که قبل از سفر توسط گردشگران بزرگ‌نمایی یا دست‌کم گرفته می‌شوند، شناسایی کنیم. ازیک‌طرف، این دانش می‌تواند به مدیران گردشگری کمک کند تا تصویر مقصد را ارتقا دهند، درک گردشگران از خطرات اغراق‌آمیز را کاهش دهند و به گردشگران یادآوری کنند که هوشیاری خود را برای خطرات دست‌کم گرفته‌شده افزایش دهند. از طرفی می‌تواند مرجعی برای مدیریت ریسک مقصد نیز ارائه دهد. به‌عنوان‌مثال، مدیران باید بر روی عوامل خطری تمرکز کنند که پس از سفر تشدید می‌شوند تا رضایت مقصد را بهبود بخشند.
ارزیابی ادراک ریسک تجدیدنظر شده پایان یک سفر به معنای پایان ادراکات گردشگران نیست. گردشگران تصورات خود را از تصاویر و خطرات مقصد از طریق خاطرات شخصی، گفتگوهای کوچک با دوستان و بستگان، بررسی‌های آنلاین و یادداشت‌های سفر به اشتراک خواهند گذاشت. برای توصیف خطرات درک شده از گردشگران پس از سفر، (فنگ وسان 2022)، بیان داشتند: 17523 یادداشت سفر درباره تبت را از وب‌سایت Ctrip بررسی کردیم. دو فناوری متن‌کاوی خاص برای پردازش این یادداشت‌های سفر استفاده می‌شود. اولاً، با توجه به اینکه یک یادداشت مسافرتی منفرد اغلب طولانی است و ادراکات مختلفی از ریسک را به‌طور همزمان ثبت می‌کند، همراه با حجم زیادی از داده‌های نمونه، تشخیص نوع درک ریسک تنها با برچسب زدن دستی دشوار است؛ بنابراین، ما ادراک ریسک گردشگران را با ساخت فرهنگ لغت موضوعی مرتبط با انواع مختلف درک ریسک شناسایی می‌کنیم.
ادراک ریسک گردشگر نقش کلیدی در توسعه بازار گردشگری مقصد دارد. با توجه به اینکه ادراک ریسک به‌شدت در معرض عوامل ذهنی مانند کانال‌های کسب اطلاعات است، شناسایی فرآیند پویای شناسایی ریسک‌ها قبل و بعد از سفر ضروری است. این نه‌تنها گردشگران را برای تشکیل یک ارزیابی مستدل از مقصد راهنمایی می‌کند، بلکه یک مبنای مرجع مهم برای مدیریت ریسک مقصد توسط ادارات دولتی فراهم می‌کند. این مقاله تبت را، یک مقصد گردشگری با مشخصات ریسک منحصربه‌فرد، به‌عنوان نمونه‌ای برای بررسی ادراکات ریسک گردشگران و فرآیندهای پویای ارزیابی مجدد آن‌ها پس از سفر به مقصد می‌گیرد.
نتایج نشان می‌دهد که درواقع تفاوت معناداری بین درک ریسک گردشگران از مقصد قبل و بعد از سفر وجود دارد. علاوه بر این، تقویت اجتماعی چارچوب ریسک بیان می‌کند که رویدادهای ریسک می‌توانند ادراک خطر عمومی را در تعامل با فرآیندهای روان‌شناختی، اجتماعی و فرهنگی تشدید یا کاهش دهند. با مقایسه نتایج شناسایی ادراک ریسک قبل و بعد از سفر، می‌توان دریافت که اثر تقویت اجتماعی در تمام جنبه‌های فعالیت‌های گردشگری وجود دارد و بر تصمیمات گردشگری تأثیر دارد. (فنگ وسان 2022). بیان داشتند که اهمیت درک گردشگران از خطرات مرتبط با سلامت و ایمنی خود و همچنین کامل بودن زیرساخت‌ها مانند رستوران‌ها و هتل‌ها، پس از سفر به‌طور قابل‌توجهی افزایش‌یافته است. از اظهارات گردشگران به‌راحتی می‌توان دریافت که آن‌ها قبل از سفر، شدت این خطرات را به‌شدت دست‌کم می‌گیرند که ممکن است با سوگیری خوش‌بینی مرتبط باشد. سوگیری خوش‌بینی به تمایل افراد به این باور اشاره دارد که نسبت به دیگران کمتر مستعد ابتلا به یک بیماری یا سایر پیامدهای منفی هستند و مردم معمولاً انتظار دارند اتفاقات مثبتی در آینده رخ دهد، حتی اگر دلیلی برای این فرض وجود نداشته باشد. به‌عنوان‌مثال، مردم تمایل دارند این باور را داشته باشند که احتمال کمتری دارد قربانی تصادفات رانندگی یا زلزله شوند و کمتر دچار بیماری یا افسردگی شوند؛ بنابراین، هنگام سفر به تبت، حتی در مواجهه با عوامل استرس‌زا در ارتفاع بالا و شرایط جاده‌ای نامناسب، گردشگران ممکن است به دلیل تعصب خوش‌بینی، ریسک‌پذیری و شدت خطر خود را دست‌کم بگیرند. بااین‌حال، انتظارات روان‌شناختی بیش‌ازحد خوش‌بینانه ممکن است منجر به رضایت کمتر گردشگر شود. پس از سفر، گردشگران به‌طور قابل‌توجهی اهمیت درک شده از خطرات مرتبط با جاذبه‌ها و مناظر، مانند فصل، مسیر سفر و حمل‌ونقل را کاهش می‌دهند. با توجه به اهمیت درک شده بالای چنین خطراتی قبل از سفر، ممکن است به‌عنوان محدودیت‌های کلیدی مانع از سفر گردشگران بالقوه به تبت شوند.
خطرات تشدید یا تضعیف‌شده پاسخ‌های رفتاری متناظری را ایجاد می‌کند که به‌نوبه خود به‌عنوان یک «ایستگاه تقویت» عمل می‌کند تا تأثیر ثانویه بر ادراک ریسک سایر گردشگران داشته باشد. برخلاف کارشناسانی که ریسک را بر اساس نتایج تحقیقات و شواهد آماری قضاوت می‌کنند، افراد غیرعادی عمدتاً به شهود شخصی برای ارزیابی خطر از اطلاعات محدود مانند گزارش‌های رسانه‌ای تکیه می‌کنند؛ بنابراین، برای تجربه بهتر گردشگری و توسعه اقتصادی در مقصد، گردشگران و مدیران مقصد نیاز به برقراری ارتباط ریسک دوطرفه دارند (متا[1]، 2020) که می‌تواند گردشگران را برای تشکیل ارزیابی‌های دقیق‌تر ریسک راهنمایی کند و مدیران را برای بهینه‌سازی مدیریت ریسک مقصد راهنمایی کند.. برای خطراتی که اهمیت درک شده آن‌ها پس از سفر به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد، مدیران باید کنترل خود را بر این تعهدات تقویت کرده و آگاهی گردشگران را از پیشگیری از خطر افزایش دهند. مدیریت صحیح می‌تواند شدت بیماری ارتفاع و احتمال تصادفات رانندگی را کاهش دهد و درنتیجه رضایت مقصد را افزایش دهد. برای خطراتی که اهمیت درک شده آن‌ها پس از سفر کاهش می‌یابد، باید تلاش‌هایی برای آگاهی عمومی برای کاهش اضطراب و درنتیجه جذب گردشگران بیشتر انجام شود.
ازنظر روش‌های ارتباطی، مطالعات قبلی نشان داده است که ارتباطات عددی ریسک، مانند احتمال وقوع خطر، در انتقال ادراک مؤثر و دقیق با مشکل مواجه است. در مقابل، پوسترها، نمودارها و اعلان‌ها توانایی بیشتری در انتقال اطلاعات ریسک دارند، بنابراین درک ریسک گردشگران را افزایش می‌دهند (ویته و آلن، 2000)؛ بنابراین، انتظار می‌رود که اشکال متنوع ارتباطات اطلاعاتی کمک بیشتری به ارزیابی دقیق ریسک‌های مقصد داشته باشند. اگرچه رسانه‌ها نقش غیرقابل‌اغماضی در ارتباطات اجتماعی ریسک دارند (کاپوشینسکی و ریچاردز، 2016)، عموم مردم نیز انتشاردهنده مهمی از اطلاعات ریسک هستند؛ بنابراین، گردشگرانی که قبل از سفر به‌طور کامل نظرات آنلاین را مطالعه می‌کنند و از ارتباطات بین فردی استفاده می‌کنند، در شکل‌گیری درک دقیق‌تری از ریسک کمک می‌کنند.برخی از خطرات اهمیت درک شده نسبتاً ثابتی قبل و بعد از سفر دارند. انتظار می‌رود مدیریت عوامل خطر که به‌شدت درک می‌شوند، راهی مؤثر برای جذب گردشگران بیشتر باشد؛ بنابراین، برای ریسک هزینه که قابل‌کنترل است، مدیران باید بر بهینه‌سازی ساختار هزینه گردشگری محلی و ایجاد یک محیط تجاری مطلوب تمرکز کنند. برای آب‌وهوا که نمی‌توان آن را به‌صورت دستی کنترل کرد، انتشار علوم عمومی باید تقویت شود تا گردشگران را برای شکل‌گیری انتظارات صحیح و ایجاد برنامه‌های ریسک کامل راهنمایی کند. عوامل خطر که ضعیف درک می‌شوند، به عوامل کلیدی تأثیرگذار بر تصمیمات سفر گردشگران تبدیل نمی‌شوند، اما ممکن است گزینه‌های اضافی برای افزایش رضایت گردشگری باشند؛ بنابراین، افزایش ارتقای فرهنگی، ترویج یکپارچگی قومی و فرهنگی و تسریع در ایجاد زیرساخت‌ها، مانند شبکه‌های ارتباطی، ممکن است بازخورد مثبت بیشتری داشته باشد.
نویسنده دکتر فاطمه امام قلی وند
دیدگاهتان را بنویسید